Ambona - stanowisko myśliwskie, wieżyczka, zbudowana z drewna, rzadziej
z metalu.
Badyle - poroże łosia w formie rosoch, czyli prostych odnóg, a nie łopat;
kończyny jelenia, łosia.
Biała broń - broń do walki wręcz (miecze, szable, bagnety itp.) We współczesnym
łowiectwie kordelas i nóż.
Biała stopa - białe pole - teren całkowicie pokryty śniegiem.
Białozór - sokół norweski. Ptak drapieżny z rodziny sokołów. Wyjątkowo rzadki,
wysoko ceniony w sokolnictwie, czyli w polowaniu przy użyciu ułożonych, wytresowanych
ptaków drapieżnych.
Bródka - płaska szczoteczka z krótkich piórek, osadzonych tuż przy nasadzie
ogona słonki. Trofeum myśliwskie.
Chyb, chyra - pasmo wyjątkowo długiej i gęstej szczeciny na karku dzika.
Rozdrażniony, zaniepokojony dzik stroszy chyb - gw. Stawia chyb.
Darz Bór ! -1. Myśliwskie pozdrowienie. Niech bór (obficie ) darzy, obdarowuje;
2. Uroczysty sygnał myśliwski, grany na sygnałówce.
Dojść postrzałka - odszukać ranną, postrzeloną zwierzynę.
Do puli -(polowanie do puli) polowanie zbiorowe, po którym każdy jego uczestnik
otrzymuje jednakową ilość zwierzyny, bez względu na to, ile sztuk sam upolował.
Zazwyczaj dotyczy polowania na zwierzynę drobną i ptactwo.
Drapieżnik duży - w Polsce niedźwiedź, ryś, wilk. Obecnie wszystkie gatunki pod
ochroną.
Drapieżnik mały - gatunki łowne w Polsce to borsuk, lis, jenot, norka
amerykańska, kuna leśna, kuna domowa, tchórz.
Dryling - trójlufka - myśliwska broń palna o trzech lufach. Najczęściej dwie
lufy gładkościenne do strzelania śrutem i jedna lufa gwintowana do strzelania
kulami.
Dublet - dwa celne strzały oddane przez myśliwego bezpośrednio po sobie do
dwóch różnych celów.
Dwunastak (jeleń dwunastak) -samiec jelenia, w którego porożu przynajmniej
jedna tyka ma sześć odnóg.
Dziesiątak (jeleń dziesiątak) -samiec jelenia, w którego porożu przynajmniej
jedna tyka ma pięć odnóg.
Etyka łowiecka - ogół niepisanych, obyczajowych norm, kierujących postępowaniem
myśliwego w sprawach związanych z łowiectwem i polowaniem.
Fajki - kły z górnej szczęki odyńca (samca dzika). Wraz z szablami, kłami z
żuchwy, stanowią trofeum myśliwskie.
Farba, posoka - krew zwierzyny.
Fryc -myśliwy młody stażem, niedoświadczony.
Gastrolity -u ptactwa - drobne kamyki, połykane wraz z pokarmem. Ulokowane w
tzw. żołądku mięśniowym pomagają w rozcieraniu twardego pożywienia.
Głownia - klinga, ostrze białej broni - kordelasa, szabli itp.
Grandle - haki, pniaki - u jeleniowatych - szczątkowe kły w szczęce górnej.
Gruby - (gruby dzik) - duży, wyjątkowo okazały zwierz.
Karawan - pojazd przystosowany do transportu upolowanej zwierzyny.
Kęsy - zajady - kły drapieżników.
Koło łowieckie - podstawowa jednostka organizacyjna Polskiego Związku
Łowieckiego. Koło łowieckie zajmuje się gospodarką łowiecką, w tym polowaniem,
w dzierżawionym przez siebie obwodzie łowieckim.
Kita - 1. ogon małego drapieżnika; 2. rząd pokotu, w którym układa się
upolowane małe drapieżniki; 3. lis ( w zaniku).
Kordelas - mały miecz myśliwski, służący dawniej do dobijania (skłuwania)
rannej zwierzyny. Obecnie myśliwska broń paradna.
Kraina Wiecznych Łowów - termin zaczerpnięty z obyczajowości Indian
Północnoamerykańskich, trwale funkcjonujący w europejskiej terminologii
łowieckiej - zaświaty, miejsce, do którego trafia dusza prawego myśliwego.
Lira - ogon koguta cietrzewia o lirowato wygiętych skrajnych sterówkach.
Trofeum myśliwskie.
Łania -samica jelenia i daniela.
Łopaty - najbardziej pożądana forma poroża łosia i daniela w postaci szerokich,
bocznie spłaszczonych powierzchni. Trofeum myśliwskie.
Medalion - spreparowana głowa z szyją i karkiem zwierza, ptaka.
Madalowy - (np. medalowy byk, rogacz) - zwierz o wyjątkowo dużym, mocnym
trofeum, które po wycenie spełnia oficjalne, międzynarodowe kryteria
nagrodzenia medalem.
Mięsiarstwo - pogardliwie - upatrywanie w łowiectwie i polowaniu wyłącznie
źródła białka zwierzęcego.
Miot - pędzenie, zakład - określona powierzchnia lasu, pola, z której naganka
pędzi (nagania) zwierzyną w kierunku myśliwych.
Mundur myśliwski - uroczysty, wyjściowy ubiór myśliwski, którego wzorzec został
zatwierdzony przez Naczelną Radę Łowiecką. Składa się z ciemnozielonych spodni
i marynarki, na której naszyte są myśliwskie dystynkcje. Guziki wykonane z
poroża. Do pełnej gali zielony sznur paradny i kordelas.
Mykita - lis.
Naganiacz - osoba, której rola na polowaniu polega na napędzeniu zwierzyny w
kierunku myśliwych.
Naganka - ogół naganiaczy, uczestniczących w polowaniu.
Nie strzelany - o zwierzu - puszczony bez strzału. Celowe powstrzymanie się
myśliwego przed oddaniem strzału w okolicznościach, które strzał umożliwiają;
2. O zwierzu - ucieczka z miotu w sytuacji, w której różne okoliczności
uniemożliwiły myśliwym oddanie strzału.
Ocena trofeum - komisyjne zbadanie prawidłowości dokonania odstrzału samców
zwierzyny płowej. Komisja, składająca się obecnie z przedstawicieli właściwego
terytorialnie nadleśnictwa i zarządu okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego,
na podstawie cech trofeum określa, czy upolowany zwierz spełniał kryteria
dotyczące wieku oraz jakości osobniczej. Za dokonanie odstrzału niezgodnego z
kryteriami grożą surowe kary - łącznie z cofnięciem uprawnień selekcjonerskich,
czyli pozbawieniem prawa odstrzału samców zwierzyny płowej.
Odyniec - dorosły samiec dzika.
Okręg łowiecki - jednostka administracyjna Polskiego Związku Łowieckiego.
Odpowiada podziałowi administracyjnemu kraju z roku 1975.
Okręgowy łowczy - przewodniczący zarządu okręgowego Polskiego Związku
Łowieckiego. Zarząd okręgowy jest organem wykonawczym okręgowej rady
łowieckiej.
Okręgowa Rada Łowiecka - w strukturach organizacyjnych Polskiego Związku
Łowieckiego najwyższa władza łowiecka na szczeblu okręgu w okresie między
okręgowymi zjazdami delegatów Polskiego Związku Łowieckiego.
Opiekun stażysty - doświadczony myśliwy, wyznaczony przez zarząd koła
łowieckiego, sprawujący pieczę nad stażystą, kandydatem na myśliwego. Procedura
zdobycia członkostwa Polskiego Związku Łowieckiego przewiduje roczny staż, w
trakcie którego stażysta zapoznaje się z praktyczną stroną łowiectwa.
Oręż - kły odyńca. Szable i fajki. Trofeum myśliwskie.
Ostatni miot - żartobliwie - myśliwska biesiada w terenie, organizowana
bezpośrednio po polowaniu.
Ostrolotka - jedna z lotek w skrzydle słonki. Trofeum myśliwskie.
Parostki - poroże samca sarny. Trofeum myśliwskie.
Pędzenie - p. miot.
Pióro - 1. ogólnie - ptactwo łowne (strzelać do pióra - polować na ptactwo); 2.
Rząd pokotu, przeznaczony dla ubitego ptactwa;3. Pióra chybu - długie i sztywne
włosy na karku dzika. P. chyb.
Pokot, rozkład - ułożenie upolowanej zwierzyny w rzędy z zachowaniem
myśliwskiej hierarchii gatunków.
Polowanie indywidualne - polowanie, w którym uczestniczy tylko jeden myśliwy -
ew. z pomocnikiem.
Polowanie zbiorowe - polowanie, w którym uczestniczy przynajmniej dwóch
myśliwych, współpracujących ze sobą.
Płaz (kordelasa, noża) - boczna powierzchnia głowni białej broni.
Postrzałek - zwierz, ptak zraniony przez myśliwego.
Prowadzący polowanie - myśliwy wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego do
kierowania polowaniem zbiorowym. Najwyższa władza na polowaniu zbiorowym.
Przelatek - młody dzik, urodzony w roku poprzednim. Bez względu na płeć.
Przesmyk, weksel - stała, znana trasa przemieszczania się zwierzyny w
konkretnej części lasu.
Puścić bez strzału - p. nie strzelany zwierz.
Polski Związek Łowiecki - powstała w roku 1923. ogólnopolska organizacja
łowiecka. Obecnie zrzeszenie, upoważnione na mocy ustawy "Prawo
Łowieckie" do prowadzenia gospodarki łowieckiej na terytorium Polski.
Skupia wszystkich myśliwych i wszystkie koła łowieckie.
Rana wlotowa - rana postrzałowa, powstała w miejscu, w którym pocisk uderzył w
tuszę zwierzyny.
Rana wylotowa - rana postrzałowa, powstała w miejscu, w którym pocisk,
przeszywszy tuszę zwierzyny na wylot, wylatuje z tuszy.
Rogacz - kozioł - samiec sarny.
Rozkład - p. pokot.
Sadyba -koliba - myśliwska kwatera.
Stażysta - kandydat na członka Polskiego Związku Łowieckiego, odbywający
obowiązkowy staż w kole łowieckim, lub w ośrodku hodowli zwierzyny. P. opiekun
stażysty.
Stopka kolby - dolna część kolby długiej broni palnej, także myśliwskiej.
Strzelić zwierza - ubić, upolować.
Sygnalista - myśliwy grający sygnały myśliwskie na sygnałówce.
Szable - kły z żuchwy dzika. Wraz z fajkami stanowią trofeum myśliwskie.
Szarak - kot, kopyra, korpal - zając szarak.
Szpicak - młody samiec zwierzyny płowej - sarny, daniela, jelenia, łosia - o
porożu w formie prostych tyk bez odnóg.
Ścinka - fragmenty okrywy włosowej zwierzyny, odcięte od tuszy przez uderzający
pocisk.
Ślady - ogół znaków, pozostawionych przez zwierza : tropy, odchody,
pozostałości po żerowaniu itp.
Ślimy - rogi muflona. Zakręcone na kształt barana owcy domowej. Trofeum
myśliwskie.
Tropy - ślady zwierzyny, lub ptactwa, w postaci wyciśniętych na śniegu, lub
ziemi, odcisków kończyn.
Trójlufka - p. dryling.
Trofeum - część ciała upolowanej zwierzyny lub ptaka, zachowana przez myśliwego
na pamiątkę łowów.
Tur - wymarły ssak parzystokopytny. Protoplasta domowego bydła.
Turzyca - 1. sierść zająca i dzikiego królika. 2. rząd pokotu, przeznaczony dla
upolowanych zajęcy i królików.
Ubić - strzelić, ustrzelić, upolować zwierza.
Uchodzenie zwierza - ucieczka zwierzyny.
Urożenie - rogi tura, żubra. Trofeum myśliwskie.
Wachlarz - ogon koguta głuszca. Trofeum myśliwskie.
Warchlak - dzik w pierwszym roku życia, bez względu na płeć.
Weksel - p. przesmyk.
Wieniec - poroże samca jelenia. Trofeum myśliwskie.
Wycena trofeum - komisyjna wycena trofeum według międzynarodowych kryteriów
jakości. W trakcie wyceny za poszczególne parametry trofeum - np. wagę,
wymiary, objętość, piękno - przyznawane są punkty. Ich suma decyduje o
przyznaniu medalu.
Wypatroszyć zwierzynę - usunąć z jamy brzusznej i klatki piersiowej narządy
wewnętrzne - przewód pokarmowy, płuca, serce itd.
Wypchnąć zwierzynę - o naganiaczu lub psie - wypędzić, wypłoszyć zwierzynę.
Wziąć miot - przeprowadzić polowanie na obszarze konkretnego miotu. P. miot.
Zestrzał - miejsce, w którym stała zwierzyna w chwili oddania do niej strzału.